गजल

भावनाको कुरा गरी घाम जुन छुने मान्छे ।
पिरतीका कुरा गर्दै पाराइ आफ्नो हुने मान्छे ।
बगरमा भेटिएका सुनै सुन का टुक्रा जस्तै ,
चम्काउन आफैलाइ बेस्सरी धुने मान्छे ।
जिन्दगीको यात्राभरी साथहरु कती कती ,
दुःख पर्दा अरुलाइ आफु पनि रुने मान्छे ।
सम्म, भिर, ठण्डा गर्मी हातेमालो हुने गर्छ,
बर्षत्को पानी जस्तै एकै ठाउ चुहुने मान्छे ।
देखासिकी चालवाजी यो त सब नाटक न भो,
खै के कुरा गरौ अब चाडै कठोर हुने मान्छे ।
मानवियता छैन अब फुट्को खेती सुरु भयो,
जता ततै पाइन थाले रगत पनि दुहुने मान्छे ।
रचना २०६५ मंसिर २७

कविता

हामी परजीवि नभैदिएको भए
हामी आफ्ने खुट्टमा उभिने बेला भएको छ
आफ्नो कर्ममा अडिने बेला आएको छ
जंगली पशुहरु जस्तै आफ्नो खाना आफै खोज्ने
आफ्नो बास आफैले रोज्ने
आफ्नो खुसि आफै बोक्ने बेला आएको छ
किनकी
हामी अचेल धेरै परजीवि भएका छौ
परनिर्भरतामा अडेका छौ
आफ्नो पन नचिनेर
आफ्ना स्रोत उपयोग गर्न नसकेर
आखिर हामी पनि पशुजस्तै
खुला चउरमा रमाउन सके
चाहना र्रर् इच्छाहरु मैदानबाट पुरा गर्न सके
ऋण खोज्न जान पर्ने थिएन
अनुदान थाप्न हिड्न पर्ने थिएन ।
झरना, खोला र नदिबाट प्यास मेट्न सके
मिनरल वाट्रका वोतलहरु खरिद गर्न पर्ने थिएन
विभिन्न पदार्थ आयात गर्न पर्ने थिएन
हामी आत्मनिर्भर भैदिएको भए
हामी परजीवि नभैदिएको भए ।

गजल

हामी बोल्न सक्ने यौटा, रंगमञ्च हुन पर्छ ।
शब्द नौला विचार नौला, सबैलाई छुन पर्छ ।
कसैलाई विनासित्ति, आक्षेप त्यसै लाइनु हुन्न,
कुविचार हाम्रो पनि, मनलाई धुन पर्छ ।
हत्या हिसां चहिदैन, मानवियता साच्ने हामी,
लाठोलाउँ अशान्तिलाई, त्यसले त रुन पर्छ ।
कुरिती र अन्धसंस्कार, किन पाली राख्ने अझै,
खाड्ल भित्र थुपरी दिउँ, त्यसले त कुह्न पर्छ ।
एक्काईसौ सताब्दीमा, स्वच्छ समाज निर्माण गरौ,
नचाहिदा कुरा आफै, थुना भित्र पुन पर्छ ।
रचना - २०६१ असोज ८ गते

मुक्तक

गोरेटोको यात्राभरि गीत साँटे हुन्छ ।
मिल्छ भने तिम्रो मेरो रीत साँटे हुन्छ ।
बेग्ला बेग्लै मनलाई जोड्ने पुल बनाएर,
जुनी जुनी अमर रहने प्रीत साँटे हुन्छ ।
रचना - २०६१ कार्तीक १० गते

भेडेटार महोत्सवका केही दृष्य

भेडेटारको पहिचान बोकेको यो टावरबाट तराइ पहाड हिमाल हेरेर पर्यटकका
साथै युगल जोडीहरु दङ्ग हुन्छन , महोत्सवमा यो टावरलाइ थामी नसक्नु भयो .

यसरी जोखिम मोलेर भेटेटार भेडेटार महोत्वमा टाढाटाढाका पर्यटक सहभागी भए .

गायक महेश बुढाथोकी महोत्सवमा विदेशी पर्यटकलाइ नचाउदै .

यस्ता समाग्रीहरुले पनि महोत्सवको आकर्षण बढाएका थिए .

महोत्सवमा यस्ता नव विवाहित जोडी देखी अविवाहित जोडीको पनि अनगिन्ती उपस्थिती थियो . महोत्सवको उमंगमा रमाएको भेडेटारलाइ मैले पनि नियाले .
२०६५ मंसिर २४ गते

गजल

तिमीले माया नदिएमा म त त्यसै मर्ने भएँ ।
मरि र्स्वर्ग काहा जान्थेर नरकमा पर्ने भएँ ।
माया पाउँन भाग्यलाई दोष दिई बस्नु पर्छ,
सुवासित हुने आशा नफक्रदै झर्ने भएँ ।
के-के माग्छौ सबै दिन्छु जुन तारा सम्म पनि,
तिमी मेरो हुने भए सात सागर तर्ने भएँ ।
बगैंचामा थरि थरि फूलहरु फुलेका छन्,
सबैलाई नियालेरै तिमी तिर र्सर्ने भएँ ।
हेर्न हुन्न कसैले नी छड्के परि तिमी लाई,
हनुमान भन्दा बढि त्यो संग म लर्ने भएँ ।
हजारौंको हुल भित्र तिमी सुन्दर फूल यौटा,
रावणले सिता जस्तै तिमीलाई हर्ने भएँ ।