कविता

हामी परजीवि नभैदिएको भए
हामी आफ्ने खुट्टमा उभिने बेला भएको छ
आफ्नो कर्ममा अडिने बेला आएको छ
जंगली पशुहरु जस्तै आफ्नो खाना आफै खोज्ने
आफ्नो बास आफैले रोज्ने
आफ्नो खुसि आफै बोक्ने बेला आएको छ
किनकी
हामी अचेल धेरै परजीवि भएका छौ
परनिर्भरतामा अडेका छौ
आफ्नो पन नचिनेर
आफ्ना स्रोत उपयोग गर्न नसकेर
आखिर हामी पनि पशुजस्तै
खुला चउरमा रमाउन सके
चाहना र्रर् इच्छाहरु मैदानबाट पुरा गर्न सके
ऋण खोज्न जान पर्ने थिएन
अनुदान थाप्न हिड्न पर्ने थिएन ।
झरना, खोला र नदिबाट प्यास मेट्न सके
मिनरल वाट्रका वोतलहरु खरिद गर्न पर्ने थिएन
विभिन्न पदार्थ आयात गर्न पर्ने थिएन
हामी आत्मनिर्भर भैदिएको भए
हामी परजीवि नभैदिएको भए ।